ÖNDERİMİZ PEYGAMBERİMİZ

“Nerede ve nasıl olursan ol¸ Allah’tan kork. Kötülük işlersen¸ hemen arkasından iyilik yap ki¸ o kötülüğü silip süpürsün. İnsanlarla güzel geçin!.” (Riyazü’s-Salihin)

Herkes gibi Peygamberimiz de şaka yapar¸ lâtifeli konuşur¸ ama hiçbir zaman yalan söylemezdi. Çünkü şaka yollu da olsa¸ yalan yalandır. Peygamberimizin yaptığı şakalar lüzumsuz ve yersiz değildi. Daha çok gönül alıcı ve sevindirici şakalar yapardı.

Şam yolculuğu sırasında Muhammed (S.A.V) on iki yaşındaydı. Kervan Busra denen bir yerde konakladı. Kafileye sokulan ve yıllardır bir işaret bekleyen Rahib Buheyra Muhammed (S.A.V)’i gördü. O’nda Hıristiyanlık kitaplarında okuduğu son peygamberin alametlerini gördü.

Muhammed (s.a.v) putperest Mekke ehlinin arasında sıkılmış¸ onlarda mevcut olan sapıklıktan bir nebze olsun sıyrılmak ve rahatça düşünebilmek için Hira mağarasında vaktini geçirmeye başlamıştı. Allah’ın kendisine vahyetme vakti yaklaştıkça onunda yalnızlığa olan arzusu şiddetleniyordu.

Yapılan işkenceler Müslümanları caydırmaya sebep olmuyor¸ bilakis İslam’a daha sıkı tutunmalarına sebep oluyordu. Ama bunca eziyet karşısında peygamber (s.a.v) düşünmüyor değil Müslümanları bir nebze olsun rahatlatmanın formülünü arıyordu. Birkaç zaman sonra peygamber (s.a.v) Müslümanlara Habeşistan’a gitmelerini söyledi.

Rasulullah (s.a.v) müslümanların üzerindeki yükü hafifletmek ve kendilerine de destek bulmak amacıyla Taif’e gidip oradaki insanları İslam’a davet edecekti. Böylece İslam gönüllerdeki sınırını genişletecekti. Taif’e gitmek için hizmetkarı Zeyd bin Harise ile yola koyuldu. Taiflilere tebliğde bulundu. Fakat...

Belkide Taif’de taşlanan Peygamber (s.a.v)’e Cenab-ı Hak tarafından verilen bir mükafattı mirac. Geceleyin Peygamber (s.a.v) Mekke’den Kudus’e gitmiş ve oradan da yedi kat semaya yükselmişti. Peygamberlerle birlikte namaz kılmıştı.

Ebu Cehil Hz Muhammed (s.a.v)’den kurtulmanın yolunu bulmuştu. Tüm kabilelerden bir kişi gelecek ve geceleyin Hz Peygamber (s.a.v)’i Medine’ye doğru yola çıkarken öldüreceklerdi. Böylece müslümanlarda tüm kabilelere karşı savaşmayı göze alamayacaklardı.

Müşrikler Medine’li müslümanların karşısına güçlü çıkmak için büyük bir kervan hazırladılar. Bunun haberini alan Peygamber (s.a.v) kervandan haber alması için iki kişi görevlendirdi. Kervanın başında bulunan Ebu Süfyan müslümanların kendilerinden haberdar olduklarını öğrenince da Mekke’ye haber yolladı ve Mekke’deki müşriklerin savaşa hazırlanmasını istedi.

Müşrikler geri çekilmeye başlamış ve bunun üstünede müslümanlar ganimete yönelmişlerdi. Bunu gören dağdaki grup savaşı kazandık düşüncesiyle bulundukları yerden ayrılarak Peygamber (s.a.v)’in kendilerine vermiş olduğu emrin dışına çıktılar.